Ποια είναι τα σημαντικότερα μαθήματα που έχω λάβει μέχρι στιγμής από την αρχή. Πώς έχει αλλάξει ο ΨΥΧΙΣΜΟΣ μου. Πώς βλέπω τις προκλήσεις της ζωής μετά από την εκπαίδευσή μου. Ποια είναι η άποψή μου για το πρόγραμμα Civilian Combatives το οποίο έχω ολοκληρώσει

Δεν ξέρω αν πρόκειται για σοφία πνεύματος ή διαύγεια του νου αυτό που αποκτάς μετά από 3 χρόνια συνεχούς παρακολούθησης και συμμετοχής σε ομάδα εκπαίδευσης COMBATIVES, όμως σίγουρα αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Δεν έχει καμία σχέση με την αιώνια διαμάχη μεταξύ απαισιοδοξίας και ρεαλισμού. Είναι ξεκάθαρα ρεαλιστικός ο νέος εξελισσόμενος τρόπος με τον οποίο κοιτάζω τους ανθρώπους και την κοινωνία. Σαν να ξεκαθάρισε κάπως το οπτικό μου πεδίο, βλέπω πιο μακριά και το μυαλό μου πλέον δουλεύει μονίμως με σενάρια. Σενάρια για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η μέρα που ξεκινάει. Σενάρια για το τι θα αντιμετωπίσω λεκτικά ενδεχομένως σε μια σοβαρή συνάντηση και κόντρα σενάρια για το πώς θα μπορούσα να το διαχειριστώ. Σενάρια για το τι σκέφτεται ο κάθε μυστήριος τύπος στο δρόμο που αποφασίζω να εξετάσω, τι είναι ικανός να κάνει για να μου αποσπάσει κάτι, τι θα έκανα εγώ ανάλογα τη στιγμή και τη συνθήκη. Έχω αρχίσει και κάνω σενάρια για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η καθημερινότητα της οικογένειάς μου με όλες τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συμβαίνουν τόσο γρήγορα και τα σενάρια δεν προλαβαίνουν να ανατέλλουν και να δύουν, γιατί η Γη κινείται και ο κόσμος επίσης.

Καμία εμμονή – ίσως κάποιος βιαστεί να το θεωρήσει ως τέτοια. Βοηθάει πολύ η σιωπή και η παρατήρηση. Βοηθάει πολύ εμένα την ίδια, πρώτα απ’ όλα γιατί προλαμβάνω τυχόν άστοχες κινήσεις ή συζητήσεις. Είναι σημαντικό να γνωρίζεις μέχρι πού σε παίρνει, ποιες είναι οι αντοχές και, το σημαντικότερο, τα όριά σου. Εξίσου σημαντικό είναι να είσαι σε θέση να γνωρίζεις το επόμενο βήμα σου. Η εκπαίδευση να είσαι συνεχώς σε εγρήγορση και να μην «χάνεσαι» στον κόσμο σου, τουλάχιστον όσο είσαι εκτεθειμένος και εκτός ασφαλούς πεδίου, είναι ίσως το πιο σημαντικό για όλους μας.

Ένα άλλο στοιχείο που ξεχωρίζω είναι η διαπίστωση ότι μέσα από την συγκεκριμένη διδασκαλία, βρίσκεις τρόπους να ελαχιστοποιήσεις τις δικές σου λάθος συμπεριφορές. Είτε αυτές έχουν τάσεις βίας, είτε είναι απλά ανεπαρκής προσέγγιση διαφόρων θεμάτων, τελικά έρχεται η στιγμή που αναθεωρείς και είσαι πρόθυμος να αλλάξεις. Είναι λίγο σαν να εισέρχεσαι στον χώρο με καμπούρα και να βγαίνεις ευθυτενής.

Η Σχολή COMBATIVES στην οποία είχα την τύχη να βρεθώ, εκτός των άλλων διδάσκει άμιλλα και ήθος. Αξίες θαρρείς ξεχασμένες. Που όμως μέσα από την χωρίς κρίση – αλλά με διάκριση- διδασκαλία συμπληρώνουν κενά στους χαρακτήρες μας. Κάθε προπόνηση αποτελεί πρόκληση για μένα, κάθε φορά. Μετά από κάθε προπόνηση όμως, όσο καλά ή άσχημα κι αν πήγε – δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες άλλωστε – υπάρχει διάχυτη αυτή η ικανοποίηση του «κάτι έκανα και σήμερα». Δεν είναι μόνο τα διδάγματα που σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Είναι η αίσθηση που καλλιεργείται από τους εκπαιδευτές μας ότι ανήκουμε σε μια οικογένεια και όλοι θέλουν την πρόοδο και το καλό των υπολοίπων. Και αυτό βγαίνει με πολλούς τρόπους. Κανείς μας δεν προχωράει μόνος του. Ανεξαρτήτου επιπέδου μαθητές εκπαιδευόμαστε και εκπαιδεύουμε – ο ένας τον άλλον. Τα θέματα που λύνονται – είτε στο dodjo είτε εκτός Σχολής – είναι αναρίθμητα. Από το να μάθουμε και να αποφασίσουμε να βάλουμε τα σωστά όρια στο περιβάλλον μας, μέχρι το να συνειδητοποιήσουμε μέχρι πού φτάνουν η αντοχή και οι δυνατότητές μας. Για να μπορούμε κάθε φορά να ξεπερνάμε, έστω και λίγο, τον εαυτό μας.

Η ολοκλήρωση του Civilian Combatives, ενός προγράμματος πέρα για πέρα απαιτητικού, διδάσκει σίγουρα πειθαρχία, προνοητικότητα και ψυχραιμία. Είναι ένα πλήρες πρόγραμμα προπονήσεων κι εκπαίδευσης που η διάρκειά του είναι ικανή να δώσει πολλές πληροφορίες και τεχνικές έτσι ώστε να αντιμετωπίσει κάποιος τις δύσκολες καταστάσεις με αποδοτικό τρόπο. Αρκεί να του γίνει ξεκάθαρο, να συνειδητοποιήσει ότι οι κακοποιητικές συμπεριφορές κρύβουν πάντα βία.

Είναι τρομακτικό να συνειδητοποιείς πώς στα χρόνια που έχεις ζήσει μέχρι τώρα έχεις σαμποτάρει άπειρα τον εαυτό σου, με χίλιους δύο τρόπους. Από το να μην τολμάς να δοκιμάσεις μέχρι πού μπορείς να φτάσεις σε διάφορα επίπεδα, μέχρι το να μην ξέρεις ή να μην τολμάς να πεις «όχι» και να βάλεις όρια στους ανθρώπους του περιβάλλοντός σου. Και είναι εκπληκτικό στον αντίποδα, πόσα πράγματα μπορεί να αλλάξουν στον τρόπο που σκέφτεσαι και λειτουργείς, μέσα σε τρία μόλις χρόνια. Υπάρχει πάντα χώρος για αλλαγή και βελτίωση, αρκεί να καταλάβει κανείς τι του λείπει, τι χρειάζεται και γιατί βρίσκεται εκεί.

Κι εγώ βρίσκομαι εκεί γιατί απολαμβάνω την κάθε προπόνηση, όσο προκλητική κι αν μου φαίνεται πριν ξεκινήσει. Τα συμπεράσματα είναι απλά μια θετική επιβεβαίωση γι’ αυτή μου την επιλογή.

Ε.Κ. 07.2024