Σε μία χώρα περικυκλωμένη από θάλασσα…σε μία χώρα με ιστορία αιώνων στην “συνδιαλλαγή” της με το υγρό στοιχείο…γιατί τόσα θύματα από πνιγμό κάθε χρόνο;
Παγκοσμίως χάνεται από πνιγμό ένας άνθρωπος κάθε ενάμιση λεπτό!
Όσον αφορά στην χώρα μας, στατιστικές αναφέρουν ότι κάθε χρόνο χάνουμε πάνω από 350 συμπολίτες μας από πνιγμό εντός των καλοκαιρινών μηνών. Τα περισσότερα θύματα είναι άνδρες ενήλικες και συνήθως άνω των 70 ετών. Μέσα στα θύματα βέβαια υπάρχουν παιδιά ακόμη και μωρά.
Το βασικό πρόβλημα με τα περιστατικά πνιγμού είναι η μη έγκαιρη αναγνώριση.
Συνήθως πιστεύουμε ότι όταν κάποιος πνίγεται, θα φωνάξει βοήθεια.
Συνήθως πιστεύουμε ότι θα δούμε χέρια ψηλά πάνω από την επιφάνεια του νερού.
Συνήθως πιστεύουμε ότι αυτό που δημιουργεί περισσότερες πιθανότητες πνιγμού είναι το κολύμπι «στα βαθιά». Πεποιθήσεις που καλό θα ήταν να τις αφήσουμε στη λήθη.
Ο πνιγμός είναι ύπουλος, συμβαίνει αθόρυβα και πολλές φορές – ειδικά στους υπέργηρους – ανάμεσά μας, ακόμα και στους 70 πόντους νερό. Στους υπέργηρους η κύρια αιτία πνιγμού είναι η ανακοπή μετά από εξάντληση.
Όσον αφορά στα παιδιά πρέπει να προσέχουμε τα ρεύματα που μπορεί να ξεπερνούν τις δυνάμεις του παιδιού και να υπάρξει πανικός ή και εξάντληση και τα ατυχήματα εντός του νερού – απώλεια αισθήσεων εντός του νερού, από αδυναμία ή από κάποιο χτύπημα, μπορεί να οδηγήσει σε πνιγμό ή σε δευτερογενή πνιγμό.
Όσον αφορά στα βρέφη δεν πρέπει να απομακρύνουμε το βλέμμα μας από πάνω τους, ούτε δευτερόλεπτο. Τα βρέφη έχουν άγνοια κινδύνου, ενώ τα «φουσκωτά» (σωσίβια/ κουλούρες/ καθισματάκια) δεν είναι ασφαλή από μόνα τους. Στην αναγραφή ορθής χρήσης τους αναφέρουν ρητώς να χρησιμοποιούνται πάντα υπό την επίβλεψη ενήλικα.
Σημαντικό! ακόμη κι αν δεν προλάβουμε και επέλθει πνιγμός, η έγκαιρη εφαρμογή ΚαρΠΑ μπορεί να σώσει το θύμα. Ξεκινάμε ΚαρΠΑ και σταματάμε μόνο όταν εκπρόσωπος εξειδικευμένης βοήθειας (Διασώστης ΕΚΑΒ) μας πει να σταματήσουμε και αναλάβει εκείνος τη φροντίδα του θύματος.