Αρχικά έψαχνα για να κάνω αυτοάμυνα. Ήθελα να μάθω να προστατεύω καλύτερα τον εαυτό μου και επίσης να με γνωρίσω καλύτερα. Ψάχνοντας στο internet δεν βρήκα πολλές σχολές ή έστω επιλογές που να με κάνουν να πάρω τηλέφωνο παρά μόνο στο combatives.
Η πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία, λίγο «απότομη», όχι όμως αποθαρρυντική, με οδήγησε τελικά στο Χαλάνδρι, στη σχολή, όπου η Άννα μου έδωσε τις σχετικές πληροφορίες.
Ξεκίνησα με το σεμινάριο και μετά συνέχισα με την πρακτική συνειδητοποιώντας ότι είναι τόσα πολλά που χρειάζομαι ακόμη να μάθω.
Η επαφή μου με τους Δασκάλους, την Άννα και τους μαθητές με έκανε να νοιώθω άνετα.
Αυτή η αλλαγή που από τη μία είμαστε ήσυχοι, χαλαροί και άνετοι και από την άλλη χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλον, μου έδωσε τόσα πολλά και για κάποιον λόγο επίσης κάθε φορά με εντυπωσίαζε και με έκανε να νοιώθω σαν να γίνεται πρώτη φορά.
Η πρακτική ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό από ότι είχα κάνει μέχρι στιγμής. Δεν ήταν μάθημα, δεν ήταν οδηγίες. Το ένοιωσα ότι ήταν πρωτοβουλίες. Ότι είμασταν εμείς με τους Δασκάλους ως καθοδηγητές για να μάθουμε τον εαυτό μας και πως να τον προστατεύουμε.
Η πρακτική έχει γυμναστική, λίγο κουραστική, αλλά πολύ σημαντική επίσης για τη φυσική μας κατάσταση.
Τους πρώτους μήνες, έως και τον Δεκέμβριο αν θυμάμαι καλά, η πρακτική ήταν «ζόρικη» για εμένα. Χρειάστηκε να έρθω σε επαφή με τη βία και να την «αγκαλιάσω». Φανταστικό ταξίδι!
Έμαθα να κοιτώ ψηλά και να «κοιτώ» ψηλά. Έμαθα τον εαυτό μου λίγο περισσότερο. Ισχύει ότι η αυτοπεποίθησή μου βελτιώθηκε. Ισχύει ότι μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου περισσότερο και δεν νοιώθω «αδύναμη» και έρμαιο των καταστάσεων. Ισχύει επίσης ότι όσα έμαθα είναι ένα μικρό κομμάτι αυτού του συνόλου ακόμη. Νοιώθω ότι γνωρίζω τόσα λίγα και χρειάζομαι πολλά ακόμη να μάθω. Η φυσική μου κατάσταση βελτιώθηκε. Συνειδητοποίησα ότι ό,τι νοιώθω, χρειάζομαι και θέλω δεν χωρά αμφισβητήσεις. Πόσο σημαντικά είναι τα όριά μας και να τα θέτουμε.
Κάθε φορά που πήγαινα για μάθημα ήταν διαφορετικό. Κάθε φορά δεν ήξερα τι θα αντιμετώπιζα. Νομίζω αρκετές φορές «φοβόμουν» να πάω για μάθημα, αλλά τελικά ήμουν εκεί.
Ένα όμορφο ταξίδι όπου έμαθα πολλά. Έχω όμως δρόμο ακόμη.
Ένα πολύ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Πέτρο και τον Κάρολο, στην Άννα και σ ’ όλους τους μαθητές…συναθλητές!
Ευχαριστώ και ευγνωμοσύνη!
Μ.Π. 07.2024